De steun van het eigen sociale netwerk is onmisbaar voor mensen met een beperking die zo lang mogelijk zelfstandig willen wonen. Overbelasting van dat netwerk dient dan ook te worden voorkomen. Dat staat in het rapport 'Wel Thuis?' van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), dat vandaag wordt aangeboden aan staatssecretaris Van Rijn van Volksgezondheid.
Uit de literatuurstudie naar factoren die invloed hebben op het al dan niet zelfstandig wonen van mensen met beperkingen blijkt dat deze in elke sector verschillend zijn. Bij ouderen zijn behoud van vaardigheden en uitstel van opname van groot belang. Jongeren met beperkingen moeten vaardigheden leren om zelfstandig te wonen.
Patiënten in de geestelijke gezondheidszorg moeten vaak leren om te gaan met een grillig verlopend ziektebeeld en de terugkeer naar huis na een langdurige opname in een instelling.
Bereidheid
Naast het hebben van voldoende zorg en ondersteuning zijn ook de beschikbaarheid van passende huisvesting, de aanwezigheid van voldoende geld en de bereidheid van de samenleving om mensen met een beperking op te nemen belangrijk. Dit geldt voor alle doelgroepen: ouderen, mensen met verstandelijke dan wel lichamelijke beperkingen en mensen met psychische problemen.
Volgens het SCP-rapport vragen deze factoren om samenwerking voor een goede afstemming en samenwerking tussen partijen uit de zorg. Ook zijn werk en inkomen, onderwijs en huisvesting nodig. Dat beleid moet zowel landelijk als lokaal worden uitgevoerd, vindt het adviesorgaan.
Evaluatie
De studie is bedoeld als een evaluatie van de hervorming van de langdurige zorg. De afgelopen jaren was de gedachte leidend dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig willen wonen. Het SCP voerde deze studie uit op verzoek van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
(Bron: Reformatisch Dagblad)