‘Zo moet het ongeveer zijn om zonder handicap met het vliegtuig te reizen,’ bedenk ik me, kijkend door het raam van de Eurostar die me van Rotterdam naar Londen brengt. Geen ambulift die me afzondert van de andere passagiers. Geen transfer naar een gangpadrolstoel door personeel dat me totaal niet comfortabel tilt. En dan weer een transfer naar de vliegtuigstoel, waar überhaupt te weinig ruimte is om door twee mensen getild te worden. Ondertussen wordt je rolstoel meegenomen en kan je alleen maar hopen dat je die onbeschadigd terugziet.
Begrijp me niet verkeerd, voor het betreden van de Eurostar is nog steeds een oprijbrug en reisassistentie nodig, maar ik merk dat die vanzelf klaarstaan als je rolstoelplaatsen hebt. De assistent helpt even bij het over de plank rijden, en dat is dat. Het voelt alsof ik door een vliegtuigslurf loop en ‘welkom aan boord’ word gewenst. Van oncomfortabele houdgrepen en kans op een defecte rolstoel is geen sprake. En ik kan in de meest comfortabele stoel blijven zitten: die van mezelf.
De reis smaakt naar meer. Naast de bekende trein naar Parijs (de vroegere Thalys) doet Eurostar een heel rijtje Europese bestemmingen aan. Maar ik vraag me af of er nog meer in het vat zit. Zo lees ik dat de Europese Commissie tien pilots heeft gestart om het reizen per trein te stimuleren. De Nederlandse startup European Sleeper is een van die pilots. Deze trein rijdt nu naar Berlijn, vanaf maart 2024 naar Praag en in 2025 naar Barcelona. Dat worden lange reizen, en daarom zet het bedrijf nachttreinen in. Een voor mij vreemd concept, hebben die dan ook rolstoeltoegankelijke cabines?
Ik vraag het na. “Nog niet,” zegt de voorlichter van European Sleeper. “We huren de rijtuigen, maar door de verloren concurrentieslag met het vliegtuig is daar jarenlang niet in geïnvesteerd, ze zijn nog niet toegankelijk.” Wel is het bedrijf bezig zelf toegankelijke rijtuigen aan te schaffen. De eerste worden eind 2024 of begin 2025 verwacht.
Het is jammer dat een nieuwe dienst door oude rijtuigen alsnog ontoegankelijk is, maar fijn dat er aan de toekomst wordt gedacht. Ik heb het idee dat toegankelijkheidsinitiatieven vooral van de bedrijven zelf moeten komen, nergens zie ik druk of controle van de nationale overheid of de EU. Hopelijk komen die regels niet als het te laat is, zoals bij de vliegtuigen het geval was en bij de vorige generatie NS-treinen, die pas na decennia vervangen werden door toegankelijke versies. Maak van de nachttrein direct een droomtrein.
Rick Heijmans
is (web)redacteur en marketeer bij Support Magazine. Rick heeft een spierziekte en gebruikt een elektrische rolstoel. De volledige reactie van European Sleeper is hier te lezen.