Je krijgt in hartje Rotterdam een gratis taxiritje aangeboden. Een aanbod dat niet te weigeren valt, toch? Maar wanneer je instapt kom je erachter dat de chauffeur een beenprothese heeft. Normaal gesproken geen enkele belemmering. Immers, de taxichauffeur zal heus zijn rijbewijs wel hebben.
Toch zijn er personen die bij het zien van het handicap alsnog weigeren mee te rijden, merkte Tim de Vries. "Er was één persoon die meteen toen-ie mijn prothese zag, zich bedacht en vertelde dat hij de bus wel pakt." Een andere vrouw begon prompt te stamelen en noemde in al haar nervositeit een straatnaam die niet in het navigatiesysteem te vinden was.
Sociaal experiment
De paralympiër is een van de taxichauffeurs van de campagne Handicab, waarin ruim honderd Nederlanders een taxiritje kregen van een chauffeur met een ontbrekend ledemaat, en geheel in de stijl van Maarten Spanjer (het tv-programma Taxi) gefilmd werden. Zo heeft de campagne iets van een sociaal experiment: kijken wie in de taxi durft te stappen en wie niet. En daar is een compilatie uit gedestilleerd, die via Facebook te vinden is onder de zoekterm 'Handicab'. Te zien: soms wat argwaan, maar ook veel bemoedigende reacties. Hoe dan ook, de betrokkenen willen laten zien dat de chauffeur ondanks zijn fysieke handicap net zo capabel is als de persoon naast hem. Oftewel, ze zijn 'handicapable', zoals initiatiefnemer (en leverancier van de taxi's) Ford het omschrijft.
Handicapable is een term die zeker van toepassing is op Debbie van der Putten. Ze loopt over de catwalk, werkt bij een reisbureau en is welbespraakt. En autorijden kan ze ook. Het Helmondse fotomodel is zodoende een ideaal boegbeeld voor Handicab, dus stapten ook bij haar passagiers in de taxi. Haar lichamelijke beperking (ze verloor zo'n twaalf jaar geleden haar rechterarm bij een busongeluk in Zuid-Frankrijk) valt vrijwel direct op. "Maar niemand zei: ik stap niet bij je in. En echt lompe reacties heb ik ook niet gehoord."
Aanpassingen
Volstrekt logisch, vindt ze. Want zoveel aanpassingen zijn er nu ook weer niet nodig om Van der Putten auto te laten rijden. Het voertuig moet een automaat zijn. Ook handig: regensensoren en extra stuurbekrachtiging, wanneer het dan om een zware auto gaat. Dat ze probleemloos de weg op kan, ondervonden haar taxipassagiers. En ook na de presentatie van Handicab op de Amsterdamse zuidas toont ze het aan de verzamelde pers. Terwijl ze vlekkeloos door het verkeer in Amsterdam manoeuvreert, haalt ze herinneringen op aan de tijd dat ze het ongeluk kreeg. Ze was negentien. "Ik had al van het leven geproefd. De puberteit doorgemaakt, vriendjes gehad. Gelukkig had ik al een stabiele vriendenkring opgebouwd." Van der Putten ging ondanks de tegenslag niet bij de pakken neerzitten. Ze haalde haar rijbewijs en maakte carrière, onder meer als model. "Ik moest knokken voor mijn werk." Haar boodschap: wees niet afwachtend. "Je krijgt met een handicap niet alles op een presenteerblaadje aangereikt."
Vervolg
Maar toch, de cijfers liegen er niet om. 55 procent van de mensen met een lichamelijke handicap heeft geen betaald werk en bijna dertig procent van de kinderen met een fysieke beperking wordt niet tot een school toegelaten. "Kortom, er is nog veel winst te behalen op dit terrein", volgens Sebastiaan van de Pol van Ford Nederland. De Handicab-actie krijgt dit jaar nog zeker drie keer vervolg. Gelijke kansen voor iedereen is misschien in zo'n korte tijd niet af te dwingen, maar het motto van automobielpionier Henry Ford ('opening up highways for everybody') via zulke acties nastreven lijkt een nobel doel. En rijdt een Handicab door Helmond, dan zou de chauffeuse zomaar Van der Putten kunnen zijn.
(Bron: Eindhovens Dagblad)