De Paralympische Spelen beginnen met een valpartij is nooit leuk. Zitskiër Jeroen Kampschreur zette zich er echter opvallend makkelijk overheen. Nog voor hij goed en wel gefinisht was, keek hij alweer uit naar de dag van morgen.
"De afdaling is niet mijn hoofddoel, daar heb ik nog nooit heel goed op gepresteerd", zegt Jeroen. "Daarom is het wat makkelijker om snel naar morgen, naar de Super G, te kijken. Die is veel belangrijker. Vorig jaar won ik hier goud en zilver op die discipline tijdens de wereldbekerfinale. Hoe ik het parcours, de course, wil hebben? De sneeuw lekker hard en ijzig en de course technisch, met veel bochten, gestoken."
Borstelbaan
Jeroen werd geboren zonder scheenbenen en toen hij 1 jaar was, zijn beide onderbenen geamputeerd. Hij zitskiet al sinds hij 7 jaar was. "Toen wilden mijn ouders op wintersportvakantie en ik moest mee", vertelt hij. "Op een borstelbaan bij ons in de buurt heb ik toen voor het eerst gezitskied. Het was enorm spannend. Gelijk het jaar erna hebben we een zitski meegenomen op vakantie. Met twee touwen eraan, mijn vader erachter. In de echte sneeuw was het een stuk minder eng, het was gewoon leuk. Als je in de sneeuw valt, is het zacht. Heel anders dan op een harde, plastic borstelbaan."
Zitskiën blijft voor hem enorm uitdagend. "Veel uitdagender dan andere sporten die ik heb geprobeerd", knikt Jeroen. "Het risico op een crash is best groot. En als je crasht, ga je hard. Je hebt weinig bescherming aan, dat is best spannend." Naast zitskiën heeft Jeroen ook zwemmen en rolstoelbasketbal geprobeerd. Tot zijn 13e zat hij zelfs in de Nederlandse jeugdselectie (onder 22 jaar). "Voor mijn leeftijd was ik erg goed, maar ik vond zitskiën leuker."
Snelheid
Wat maakt de sport dan zo leuk? Jeroen: "Vooral het hard van zo’n berg af gaan vond ik geweldig. De snelheid en het snelle bewegen. Bij een afdaling, zoals vandaag, moet je gewoon superhard naar beneden. Bij een slalom, die veel technischer is, moet je snel bewegen. Dat is een totaal andere uitdaging."
Jeroen vindt dat meer mensen in een rolstoel de uitdaging van een rolstoel aan zouden moeten gaan. "Ik snap wel dat de stap naar rolstoeltennis of -basketbal kleiner is. Je zit altijd in een rolstoel, een sportrolstoel is vergelijkbaar. En een tennisracket of basketbal; dat is hetzelfde als in de valide sport. Zitskiën is totaal iets anders. Het is jammer dat onze sport niet zo bekend is. Het zou toch fantastisch zijn als er meer zitskiërs – of paralympische skiërs in het algemeen – zouden zijn. Het is zó gaaf. En dat wil ik iedereen laten zien."
(Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher)