Het is een medisch wonder dat Bibian Mentel (45) in Pyeongchang is om te snowboarden. De regerend paralympisch kampioene kampte het laatste jaar voor de negende keer met kanker, heeft een voorbereiding gehad van krap vier weken. Daarom: de verwachtingen zijn niet te hoog.
Morgen mag ze voor de tweede keer de Nederlandse vlag het stadion binnendragen bij de Paralympische Spelen.. "De vlag dragen is een enorme eer", zegt chef de mission Esther Vergeer. Zij mocht zelf in 2008 de vlag dragen. "Ik heb nagedacht wat een vlaggendrager moet hebben: een carrière vol topprestaties, iemand die de paralympische sport verder helpt, een boegbeeld is, iemand die zichzelf blijft ontwikkelen en anderen daarbij helpt. Dat bij elkaar opgeteld, kwam ik tot de keuze om Bibian te vragen."
Fantastisch
Een enorme eer, vindt de snowboardster. "Ik had nooit verwacht dat ik gevraagd zou worden, zeker omdat ik het in 2014 in Sochi ook heb gedaan. Het blijft een enorme eer. Zeker met in mijn achterhoofd het afgelopen jaar, is dit een fantastisch moment. Ik ga er enorm van genieten, elke seconde ervan in me opnemen."
Afgelopen halfjaar streed Bibian voor de negende keer tegen kanker. Dat ze in Pyeongchang aan de start staat, is een wonder. "Ja, dat is het zeker. Het is een wonder dat het goed met me gaat na alle tegenslagen", erkent Bibian. "Het is fantastisch dat ik me vorig jaar al gekwalificeerd had en daarom nu mag starten. Maar mijn voorbereiding is verre van ideaal. Ik heb alleen de laatste vier weken echt kunnen boarden. Echte verwachtingen heb ik niet, meedoen is dit keer voor mij echt belangrijker dan winnen."
Fit en sterk
Maar: de topsporter in Mentel gaat toch altijd voor het allerhoogste? "Ja, maar ik ben ook realistisch genoeg. Ik ben twee keer zo oud als mijn concurrenten, die meiden zijn het hele jaar in de sneeuw te vinden en zijn fit en sterk. Daar kan ik qua kracht niet tegen opboksen. Ik zal het moeten hebben van mijn ervaring en techniek. Ik heb veel meters in mijn benen; helemaal wegcijferen zal ik me nou ook weer niet."
Gewoon plezier hebben, dat is haar doel. "Ik ga lol maken, ben ongelofelijk blij dat ik er überhaupt mag staan na afgelopen jaar", vertelt ze. "Als ik op dat niveau, dat platform, mijn laatste wedstrijden mag rijden, kan ik me alleen maar gelukkig prijzen."
Genieten
Laatste wedstrijden? "Zeg nooit nooit, maar ik vind het wel goed zo. De keuze om na de vorige Winterspelen door te gaan, was een keuze van het gezin. Mijn zoontje is nu 15, over vier jaar is hij het huis uit en ik wil gewoon nog heel veel van hem genieten. Wil gewoon thuis kunnen zijn, zonder dat ik daar door mijn ziekte toe gedwongen wordt. Na 23 jaar wedstrijdsport is het goed zo."
(Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher)