Vorige week is de nieuwe december-editie van Support Magazine uitgekomen en bij alle abonnees op de deurmat gevallen. Het voorwoord van Ad van Gaalen (uitgever van Support Magazine) dat in dit nummer staat, willen we graag extra onder de aandacht brengen. Lees hieronder het voorwoord met titel 'Regels bij de vis'.
Mijn visboer heeft weinig boodschap aan het verdrag (voor rechten van mensen met een beperking), en al helemaal niet aan de ratificatie ervan. Over de toegankelijkheid van zijn viskraam denkt hij eigenlijk nooit na.
Zijn kraam staat op een plein in het zuidwesten van de stad. In de loop van de jaren heeft hij hem steeds verbeterd. Sinds verleden jaar is er ook een soort binnengedeelte, een meter of anderhalf voor de toonbank, over de breedte van de kraam. Daarin staan twee zitbanken die hij als het lekker weer is buiten zet.
Voor mensen met een rollator is er een loopplankje van traanplaat, afgedekt met een rubbermat. Maar voor mensen met een rolstoel of een scootmobiel is het voorhalletje te krap. Daar heeft de visboer wat op gevonden.
Als er een klant niet naar binnen kan, merkt hij dat onmiddellijk op, en komt zijn kraam uit om de bestelling op te nemen. Als de vis klaar is brengt hij persoonlijk de bestelling naar de klant. Of als het druk is doet een van de klanten dat. Want het is een soort sociaal gebeuren bij zijn viskraam.
Dat kan je van de overheid niet zeggen. De politiek gaat raar om met het verdrag en de ratificatie waar we zo lang op moesten wachten. Ze willen blijkbaar niet dat we de bouwvoorschriften zodanig aanpassen dat gebouwen voortaan toegankelijk zijn voor rolstoelen en scootmobielers. Een liberale regering, een terugtredende overheid, heeft immers een hekel aan regels.
Voor viskramen zijn er trouwens wel een heleboel regels. Hoe lang een vis bij welke temperatuur bewaard mag worden. Hoe heet het vet moet zijn. Of je een brandblusser moet hebben, waar die moet hangen. Hoe vaak die vervangen moet worden. Waar je kraam precies mag staan. Of je een bord op de stoep mag hebben met "woensdag lekkerbekken 1 euro". Dat laatste mag niet. Voor de bankjes buiten heeft de visboer moeten vechten bij de gemeente. En zo zijn er heel veel regels, een visboer zou er haast gek van worden.
Dus zo'n hekel aan regels heeft de terugtredende overheid nou ook weer niet. Waarom dan geen aanpassing van de bouwvoorschriften? Wie een gebouw neerzet heeft sowieso al met honderden regels te maken, en sommige ervan hebben met toegankelijkheid te maken. Een huis moet een halletje hebben, je mag niet meteen via de voordeur in de woonkamer staan en de wc mag niet een rechtstreekse deur naar een kamer hebben. Er zijn maatvoorschriften. Op een eigenlijk heel eenvoudige wijze kun je de toegankelijkheid vertalen in een aantal aangepaste voorschriften.
Ik hoor de staatssecretaris en de bouwlobbyisten al brommen. Dat gaat geld kosten. Wie gaat dat betalen? De bouw is geen sociaal gebeuren.
Nee, de bouw niet en een viskraam wel?
De bouw zou een voorbeeld moeten nemen aan de energiebedrijven. Die hebben laatst van de overheid geëist de klimaatmaatregelen in een wet neer te leggen. Weten ze tenminste waar ze aan toe zijn.
Zou de bouwwereld ook moeten doen.
Ad van Gaalen
Uitgever Support Magazine